Πολλοί από εμάς έχουν ακούσει για τις εμπειρίες εκτός σώματος. Εμπειρίες δηλαδή κατά τις οποίες η συνείδηση του ατόμου μπορεί να υπάρξει και να ταξιδέψει εκτός σώματος. Κάποιοι ίσως να έχουν βιώσει μία τέτοια εμπειρία. Ερευνητές από το Ινστιτούτο Karolinska στη Σουηδία (ένα ιδιαίτερα σημαντικό παγκόσμιο ερευνητικό κέντρο) αποκαλύπτουν πως δημιούργησαν την ψευδαίσθηση μίας τέτοιας εμπειρίας σε υγιείς συμμετέχοντες σε μελέτη με αυτό το αντικείμενο.
Οι ερευνητές κατάφεραν με τη δημιουργία μίας παραισθητικής εμπειρίας να «τηλεμεταφέρουν» τους συμμετέχοντες στη μελέτη σε διάφορα σημεία του δωματίου, υποδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο ότι η θέση στην οποία πιστεύουμε ότι βρίσκεται το σώμα μας εξαρτάται από συγκεκριμένες εγκεφαλικές διεργασίες.
Τα ευρήματα αυτής της έρευνας δημοσιεύονται στο περιοδικό Current Biology.
Για να μπορεί ένα άτομο να ξέρει την ακριβή θέση του σώματός του σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, ο εγκέφαλος πρέπει να λαμβάνει συνεχώς πληροφορίες από διαφορετικές αισθήσεις.
Η τοποθέτηση του εαυτού στο χώρο αποκωδικοποιείται από εγκεφαλική δραστηριότητα στον κροταφικό και βρεγματικό λοβό.
Για τους σκοπούς της μελέτης 15 υγιείς συμμετέχοντες τοποθετήθηκαν σε ένα τομογράφο ενώ έφεραν στο κεφάλι τους μία κάσκα με οθόνη την οποία έβλεπαν. Σε αυτή την οθόνη οι εθελοντές έβλεπαν τους εαυτούς τους μέσα στον τομογράφο από κάποια άλλη περιοχή του δωματίου.
Έπειτα η οθόνη που κοιτούσαν έδειχνε σε κάθε συμμετέχοντα το σώμα κάποιου αγνώστου που στεκόταν μπροστά από το σώμα του στον τομογράφο. Για να πυροδοτήσει μία εμπειρία εκτός σώματος, ο ερευνητής ακουμπούσε το πραγματικό σώμα του εθελοντή με κάποιο αντικείμενο, ενώ η οθόνη έδειχνε την ίδια στιγμή τον άγνωστο να λαμβάνει το ίδιο ακριβώς ερέθισμα σε τέλειο συγχρονισμό.
Σε διάστημα ήδη λίγων δευτερολέπτων ο εγκέφαλος συνέχεε την αίσθηση της αφής και τα οπτικά ερεθίσματα με αποτέλεσμα το παραισθητικό βίωμα ότι ο εθελοντής βρισκόταν στο σώμα του αγνώστου και ότι το σώμα του κατείχε τώρα τη θέση που είχε το σώμα του αγνώστου στο δωμάτιο, μία θέση φυσικά έξω από το πραγματικό σώμα του εθελοντή!
Με βάση αυτά τα δεδομένα οι ερευνητές βρήκαν ότι θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν την θέση που αντιλαμβάνονταν ότι βρίσκονταν οι συμμετέχοντες με βάση ειδικά κυκλώματα εγκεφαλικής δραστηριότητας τα οποία προέκυπταν στον κροταφικό και βρεγματικό λοβό.
Επιπλέον ανακάλυψαν μία σύνδεση ανάμεσα στην προσλαμβανόμενη πληροφορία, τα κυκλώματα δραστηριότητας και την ένταση με την οποία γίνονταν αντιληπτή η εμπειρία έξω από το σώμα. Φαίνεται, ότι μία σημαντική εγκεφαλική περιοχή που σχετίζεται με την εκτίμηση της θέσης είναι ο ιππόκαμπος.
Το εύρημα αυτό είναι ενδιαφέρον διότι υποδηλώνει ότι κύτταρα του ιπποκάμπου υπεύθυνα για τον εντοπισμό της θέσης δεν εμπλέκονται μόνο στην καθοδήγηση και στην κωδικοποίηση της μνήμης αλλά είναι επίσης σημαντικά και στη δημιουργία της συνειδητής θέσης του ατόμου στο χώρο.